Transformacja

Wielu ludzi najpierw doświadcza a później szuka odpowiedzi na dane zagadnienie, albo i nie, gdyż może przyjmować to bezwarunkowo na zasadnie jest to jest, nie będę się z tym kłócił, choć i tak przychodzi moment że odrzucamy te nasze doświadczenia, te nasze umiejętności, ale według mnie to jest normalne, gdyż to kolejny krok w dalszej drodze naszej ewolucji wewnętrznej.

Co z tego, że będziemy nafaszerowani wiedzą i umiejętnościami, jak wkraczamy z tym co mamy ze złą energią.

Moim zdaniem nie jest ważna wiedza skąd i po co to wszystko się bierze, ale czyste serce i intencja, a jeżeli nie wiemy ja coś nazwać, zawsze możemy sobie poszukać i sami sobie dopowiedzieć kolejne zdania do teorii którą przeczytaliśmy, gdyż wszystko jest zawarte w nas tylko trzeba umieć słyszeć a nie słuchać i widzieć a nie patrzeć.

Powstało tyle pojęć, że człowiek się już pomału gubi. Więc najprościej, przynajmniej z mojego punktu widzenia nazwy odrzucić, bo to tylko nazwy pomagające spoić zagadnienie w całość, ale tak naprawdę z tego co doświadczyłam i doświadczam to energia jest zła albo dobra, energia z nas albo przepływająca przez nas dla innych. Jest kierowana przez nas z czystym sercem albo popychana przez nasze pobudki czyli ego.

Wszystko musi przyjść w swoim czasie nie ważne czy będziemy precyzyjnie się wysławiać czy też używać własnych określeń. Po prostu nic na siłę i podwyższać swoje możliwości w momencie kiedy czujemy że przyszedł ten czas, a nie bo ktoś z naszego otoczenia jest o stopień wyżej niż my.

Każdy z nas rodzi rodzi się z takimi samymi darami, takimi samymi możliwościami tylko największy paradoks tego świata, że ten co czasami zaczyna i kieruje się sercem ma silniejszą moc od tego co jest w tym od kilku lat.

Jesteśmy tutaj aby się uczyć, uczeń uczy się od mistrza a mistrz nie powinien zapominać, że też wiele może się nauczyć od ucznia. A życie to nie wyścig formuły 1 z doświadczeniami, umiejętnościami czy wiedzą. każdy ma swoją rzekę w której płynie, raz wolniej raz szybciej, raz z nurtem raz się cofa, lub zatrzymuje aby zebrać to co potrzebuje do dalszej swojej wędrówki.

W moi życiu codziennym dzieją się różne rzeczy, które często trudno opisać to by trzeba było zobaczyć lub przeżyć. Ostatnio gdy jechałam do domu rodzinnego radio zaczęło nagle strasznie trzeszczeć a w nim usłyszałam dziwne krzyki. Czyje krzyki nie wiem, ale brzmiały jakby przeżywały straszne męczarnie. Na ręce poczułam pieczenie. Samochód nagle zgubił obroty i zwolnił. Zjechałam na awaryjnych światłach na wolniejszy pas. Zobaczyłam znak który nabierał z każda chwila wyraźniejszego kształtu. Nie czułam strachu. Zrobiłam zdjęcie. I ruszyłam dalej. Samochód po przekręceniu kluczyka nie zaskoczył. No jak mógł gdy tak na prawdę nie zgasł. Pomyślałam sobie „no tak k.... i co jeszcze”.

Po 40 minutach ślad na ręce zanikał. Osobiście mnie to nie obchodziło co się stało, gdyż podchodzę do tego no dobra stało się cos chcą udowodnić. I jak to ja podniosłam rękawice i rzuciłam im wyzwanie: „zapytam ironicznie tylko na tyle stać ten mój „świat””. Przed snem znów słyszałam te krzyki co w radiu. Noc przebiegła spokojnie. W końcu jakieś sny, choć pod kołdrą było mi zimno.  

Dzień rozpoczął się od lekkiego bólu głowy i gardła. Nie mogłam zjeść skibki chleba bo miałam odruchy wymiotne. Rodzina nic nie mówiła tylko patrzyła na mój stan. Jakby wiedziała, że nic nie może zrobić. Jednak padło jedno pytanie:  „kiedy ty ostatnio jadłaś”,  odpowiedziałam ze nie wiem może trzy lub cztery dni temu.  No ale kawa była odpowiedziałam z głupim uśmiechem aby rozładować napięcie.  Do południa było znośnie jednak po południu mnie zaczynało ścinać. Do bólu głowy i gardła doszło osłabienie, człowiek ledwo mógł ustać na nogach. Było mi przeraźliwie zimno. Każdy najmniejszy hałas był wbijaniem igieł w głowę. Leżałam pod kołdrą, w polarze i w grubych skarpetkach i czułam jak co jakiś czas ciarki przechodzą mnie po plecach. Stopy lodowate. Co jakiś  czas syn przychodził głaskał mnie po dłoni i łagodnym głosem mówił mama.  W tedy wykrzesywałam z siebie uśmiech i odpowiadałam tak mama, mama Cię kocha i odchodził. Moja kotka Bell leżała cały czas przy mnie.  Nawet nie wiem jak przespałam trzy godziny. Po tym czasie zmusiłam się do wstania z łóżka i ogarnięcia. I poszłam dalej spać. Noc była łagodniejsza, ale ziąb i ciarki nie odpuszczały. Ten największy „kryzys” był po południu. To co sobie mówiłam w duchu w tedy spowodowało, że noc była do przejścia.

Rano wstałam jak nowo nagrodzona. Przez ten jeden dzień i noc umierało moje ciało i umierałam ja sama, moje wnętrze. Poprzez tą śmierć odrodziłam się na nowo. Coś się zmieniło ale nie podejście do tego. Nie chodzi o to, że nie zrozumiałam lekcji, bo zrozumiałam. Tylko ich ingerencja nie zmieni mnie, nie będą na pewno celem mojego życia, po prostu oni swoje a ja swoje i to co się dzieje wokół mnie czy u mnie nie jest tylko ich zasługą ale także moją, mojego ego które muszę trzymać w ryzach bo tak jak potrafi pomoc te ego w niektórych sprawach tak potrafi nieźle namieszać. 

Chociaż mogę różne punkty zaczepienia przytoczyć tego co się stało nie doszukuje się ich, bo wiem im bardziej powiedzą STÓJ ja się nie zatrzymał i będę walczyć o to co mam w sercu. 

Pierwsze przebudzenie nastapilo gdy mialam 14lat po traumie spowodowanej smiercia mojego brat. Choc juz wczesniej mialam świadomość inności. Czulam sie starsza od innych, moje mysli wybiegaly naprzod gdy moi rowiesnicy skupiali się na zabawie. Nigdy nie czułam swoich opiekunów z jasnej strony tylko z tej ciemnej, ktorzy przychodzili w snach pod postacia mezczyz w skórze gdy dzialo sie cos zlego u mnie. Jak patrze na zdarzenia z przed lat trudno teraz stwierdzic czy jasna strona (aniolowie) czy ciemna (demony) chronily mnie. Choć wiem że nigdy nie nalezalam do tych z jasnej strony gdyz bezpueczniej sie czulam i czuje w pozornym mroku gdzie mozna sie obnazyc przed sama soba i przed bliskimi. Teraz po latach pewne zjawiska potrafię nazwać gdyz wieksza wiedza i wieksze doświadczenia. Dlaczeg wczesniej nie szukalam odpowiedzi? Ponieważ przyjmowalam to z pokorą, gdyz zaakceptowalam swoja inność. 

Pierwsza mysl jaka pamietam, to "zostawcie mnie w spokoju" gdy mialam niecale 2 miesiace. Widzialam swoje lozeczko i siebie w żółtych spiochach. Łóżeczko stalo pod sciana w sypialni rodzicow. Nigdy w domu sie nie mowilo co sie dzialo przez 3 lata od momentu mojego urodzenia istne tabu. Po jednej z rozmow mama gdy powiedzialam jak ja to pamietam zbladla. Byla zdziwiona jak dokladnie wszystko opisalam. Co jeszcze zapadlo mi w pamiec, to te uczucie zlosci, oburzenia iz naruszaja moja samotnosc przychodzac sprawdzic czy spie i czy trzeba mnie przewinac. 

Po latach zmagan z zyciem i sytuacjach w domu negatywy numerologicznej siódemki sie wzmogly a w szczegolnosci wycofanie i okazywanie oczuc. Teraz czlowiek wzmaga sie z tym i poprawia to co zostalo zepsute. 

Kolejną sprawą z ktora w sumie wiaze sie cale moje zycie to ze gdy dzieje sie zle ciemna strona pomaga i zarazem szkodzi. Pomaga obodzic w sobie pewne "dary" a zarazem zmusza do dalszej izolacji. Pamietam stany jak moglam wyjsc z siebie, chodzic po pokoju czytac to co na biorku po prostu biegac po mojej pustelni i zarazem patrzac na siebie jak spie. Wiele razy krzyczalam do siebie obudz sie, no obodz ale bez skutków. Teraz gdy sie pohawia taka sytuacja stoję jak kolek przy swoim ciele i tylko glowa poruszam widzac wszystko do okola. Czyli wieksza swiadomosc tego i wieksza wiedza skutkow jakie moga nastapic cofnela mnie o lata swietlne od tego co bylo wczesniej. Z jednej stronyb brak tej swobody a z drugiej nie lubię gdy mozna to bazwac sen na jawie sie powtarza gdyz to bardzo meczy moj organizm. 

Kolejna sprawa jest widzenie. Wczesniej objawialy sie to w postaci snów. W kilka godzin przed smiercia brata mialam sen tez jakby na jawie. Widzialam jak spie i w moim pokoju pojawil sie wysoki mężczyzna z kartka w rece. Usiadl sobie spokojne poldupkiem na biorku polozyl kartke papieru (byla pusta) i powiedzial 'podpisz, twoj brat wroci a ty pojdziesz za niego' chcialam podpisac lecz nie zdazylam gdyz ktos zadzwonil do drzwi. Rankiem dowiedzialam sie ze moj brat nie zyje. Na te slowa serce mi pękło, z jednej strony czulam bol z drugiej nie docieralo do mnie to co mi powiedziano. Jednak lata przygtowan odnosnie ukrywania uczuc daly sie we znaki. Bił ode mnie chlod zobojetnienia gdy w srodku wszystko sie gotowalo. Tylko raz pokazalam uczucia przy mamie gdy weszla do pokoju w lzami w oczach nie wiedzac ze ja już wiem. Nawet na pogrzebie nie uronilam ani jednej łzy trzymalam zalizony fadon do konca. Wiedzialam ze musze byc silna i nie pokazywac tego co sie ze mną dzieje dla matki, ktora cierpiala po stracie syna. Wiedzialam ze spadnie na mnie obowiazek bycia corka i synem i bedzie sie wymagac ode mnie niemozliwego. kolejnym widzeniem jakie bylo we snie byl ubiór mojego brata w czym zostal pochowany. Wszystko bylo robione gdy bylam w szkole podstawowej aby uchronic mnie przed tym bolem ktory i tak byl. Nikt nic nie wspominal w czym byl pochowany ale ja widzialam, gdy przychodzil we snie tak dlugo az czuł ze moze odejsc i ze wiem ze jest bezpieczny. Teraz widzenie odbywa sie na innej zasadzie. 

Pyta ktos a ja odpowiadam tak było gdy jedna starsza pani zaginela, gdy znajoma pytala sie o jednego mezczyzne, gdy uslyszalam ze dostane prezent. Z prezentem widzialam kragle cos, cos dlugiego i srebrnego. Okazalo sie ze wisiorek z lancuszkiem. Widzialam ojca jak siedzi w samochodzie, po kilku dniach mi mama dzwoni, ze ojciec byl na rynku i siedzial w samochodzie i patrzyl gdzie idzie.

Kolejny aspekt to reiki. Ten temat w sumie rzucila mi pewna osoba. Wiedzialam co to jest ale nie interesowalo mnie to. Za dziecka widzialam ta energię poprzez iskierki przed oczyma. Teraz tez je widze i czuje ta energię. W sumie zawsze  mnie zastanawialo dlaczego rozsna chociaz nie raz przesuszylam niebraz przelalam i nie raz wykopac mozna bylo pety. A zwierzeta lgnely do mnie. Koty do rak, kladly sie to kolo glowy lub serca. Tak sobie ostatnio czytalam ksiazke na ten temat chcac zglebic wiedze odnosnie energii ktora plynie przeze mnie i moje doświadczenia bez wiedzy teoretycznej (tutaj chodzi o znaki reiki, ktore sa przekazywane na seminariach) pokrywaja sie z ksiazka. W przekazach reiki wedlug moich doswiadczen nie trzeba stosowac znakow, gdyz ta energia i tak plynie i tak dotrze gdzie powinna, wystarczy skupienie. Wazne w przekazach reiki jest aby korzystac z tego zrodla ktore przeplywa przez nas, ktora jest czysta energia i nie zaszkodzi w zadnym razie nikomu.