Kobieta jest kobieca nawet gdy trzyma wiertarkę w ręku, bo to coś co lubi i nie ukrywa tego.
Wiec reasumując, kobiecość w kobiecie jest w tedy kiedy jest naturalna bez udawania kogoś kim się nie jest... czyli po prostu jest sobą
A jak bym napisała w ten sposób co ponieżej ujmuje coś z mej kobiecości
Wizualny aspekt tego zagadnienia jest zbyt skomplikowany w swej naturze obiektywnej, bym mogła dokonać odpowiedniego autoopisu słowa kobiecość. Subiektywnie rzecz ujmując (niby niczego pisać nie trzeba, aczkolwiek muszę zwrócić uwagę na przymioty najważniejsze - młoda, piękna i zgrabna ale pewno już niedługo, lata lecą w tedy nie wiadomo jak będzie z tą kobiecością
Charakterowo-osobowościowy aspekt zagadnienia kobiecości rujnuje pokłady skromności gromadzone przez wiele lat w mej (skromnej kobiecości- wiadomo!) osobie. Gdyż, mając na uwadze wiele bijących w oczy zalet, jakie powinna mieć kobieta aby być kobieca, wymienię najważniejsze: złośnik, leniuch i pyskacz
Etc.
Reszta aspektów kobiecości (sic!) wartych poznania (sic!!!) została ukryta wraz ze skarbcem Tutanchamona i jest strzeżona magicznym zaklęciem, o które wystarczy zapytać mnie, by je poznać. Jednak jego znajomość przez osoby trzecie związana jest z wyrzeczeniem się przez te osoby jedzenia / picia (wody, soku, % etc.) / palenia / seksu (niepotrzebne skreślić) przez 150 lat ;D
Dla mnie kobiecość jest stała, tylko nazewnictwo się zmienia. Nie ważne co przeszliśmy czy przejdziemy i tak jeśli chcemy pozostaniemy sobą czyli tacy jacy się urodziliśmy bez względu na to jak na wychowano pozostaniemy sobą. Bo to że człowiek w swoim życiu przechodzi pewne "transformacje" nie powinno nas zmieniać od środka w sensie takim że stajemy sie kimś innym, tylko zdobywamy nowe doświadczenia, które wzbogacają nas lub powodują że lecimy w przepaść. Ale to tylko mój punkt widzenia
człowiek - to "istota" która odczuwa i myśli, która może wszystko. Nie posiada ograniczeń, jedynym ograniczeniem może być ciało.
Co za tym idzie to ja jedynie mogę się odnieść do swojego punktu widzenia i doświadczeń...
nie raz dostawałam po dupsku od facetów i nie raz ja im dawałam po dupie/ Nigdy nie ukrywałam jaka jestem i czym sie zajmuję czy interesuję, zawsze byłam sobą bez względu na wszystko chociaż nie zawsze mogłam o tym porozmawiać z partnerem bo i tak czułam, ze się sypnie bo to nie to ale człowiek brnął dalej ...
gdyby tak na prawdę został wyparty ze świadomości ten ból to by się o niem nie pamiętało w sensie takim, ze maiłoby się totalny zlew na niego. Ale biorę pod uwagę fakt, ze świadomość jedno mózg drugie.
A skąd taka pewność, ze Ewa dała się uwieść, może ona uwiodła wiedząc jakie niesie z sobą to konsekwencję i miała tą świadomość, ze to udźwignie?
Dla mnie miłość nie jest zgubna moze kwestia podejścia lub świadomości, pozwole sobie przytoczyć moją myśl ze strony....
Serca (czytaj miłość) daje takiego kopa, że człowiek pomimo ze jest w stanie nirwany i wie że nie ma ograniczeń dla niego że nawet jak skoczy z balkonu poleci. Poleci bo wie, że potrafi i działa świadomie bo zabrał ze sobą spadochron aby lecieć.
Zadawałam sobie takie pytania ale nigdy pod względem uczuć do drugiej osoby czyli miłości do mężczyzny, bo była ta świadomosć że to nie to, ale teraz jest inaczej.
"Zadajemy nieustania pytania, dlaczego? Po co? Na co mi to?
Nie słuchamy odpowiedzi które są już w nas…. Rozglądamy się za odpowiedziami a tak naprawdę nie widzimy ich … są one przed naszymi oczyma..."
Nam ramy nadaje druga osoba ... w tym przypadku partner, ale ja zawsze podchodziłam że chce aby druga osoba była jak ten ptak, wolny ale zawsze wracal do gniazda tylko nie zawsze szło to w dwie strony.
Ale najważniejsze jest aby: (znów posłużę się swoim wcześniejszym cytatem)
"twoje może i moje może mogą być rożne a zarazem spajać się w swej pozornej różnorodności w całość" bo cyt. ciebie " życie płynie tu i teraz, dając Ci miliony możliwsi tylko Ty decydujesz według własnej woli i intuicji którą sposobność wybierzesz"
te właściwe może kryje się pośród jednego z miliona sposobności, które można wybrać i będzie on sygnalizował że kryje się pod ciężą kamienistą drogę usłaną cierniami odczuć i przeżyć..."